Πέμπτη 29 Ιουλίου 2010

Για μια Σεχραζάτ…

Τα γαλαζοπράσινα μελαγχολικά μάτια του και η υποψία ρομαντισμού -πού να τον ευρείς στις μέρες μας παιδάκι μου» μου είχε πει μια κυριούλα περιγράφοντάς μου το στόρι από τις «1001 Νύχτες», όταν ακόμη παιζόταν στον ΑΝΤ1- είναι που έκαναν τιβιόπληκτες ακόμη και τις ορκισμένες εχθρούς της τηλεόρασης και του σπουπιδαριού που προβάλλει τελευταία.

Σε καιρούς που το ελληνικό μπάτζετ την τηλεοπτική χρονιά που μας πέρασε εξασφάλισε τις κάκιστες σειρές και το πρόγραμμα της τηλεόρασης ήταν ούτως ή άλλως φτωχό και υποτιμητικό, αν μη τι άλλο για τη νοημοσύνη μας, η εναλλακτική ενός ανατολίτικου ρομάντζου έγινε ευπρόσδεκτη στους δέκτες μας. Και η κρίση και η αγωνία για τα νούμερα, την τσέπη και το μέλλον μας, μόνο με ρομαντισμό ξεπερνιέται και βαυκαλίζεται ενίοτε… Και με όμορφα παραμύθια. Εξάλλου, όλο και λιγότεροι Έλληνες δηλώνουν ότι φέτος δεν θα κάνουν διακοπές οπότε η επιλογή του καναλιού είναι μια καλή λύση για ένα καλοκαίρι στο σπίτι.

Εγώ, ωστόσο, θα σταθώ υπέρμαχος της άλλης άποψης, που λέει ότι οι Ελληνίδες είδαν στα μάτια του Ονούρ έναν σκληρό ρομαντικό άντρα που κάνει τα πάντα στο τέλος για τη γυναίκα που θα του αλλάξει τη ζωή, για μια Σεχραζάτ. Η οποία μπορεί να αμάρτησε για το παιδί της ωσάν μια σύγχρονη Μάρθα Βούρτση, ωστόσο παραμένει σταθερή στις αξίες της. Εξάλλου, όπως λέει και ο πρωταγωνιστής, τα χρήματα µμπορούν να εξαγοράσουν μόνο ό,τι ο καθένας θέλει να πουλήσει. Ο,τι δεν πουλάς είναι ανεκτίµητο…»

Αυτό είναι το όνειρο της Ελληνίδας εξάλλου. Να γνωρίσει τον ματσό άντρα, τον σκληρό και δήθεν μυστηριώδη, τον συμπλεγματικό, που θα έχει κρυμμένα μυστικά από τα παιδικά του χρόνια και θα χτυπά τη γροθιά στο τραπέζι. Να τον γνωρίσει, όχι για να την ξυλοφορτώνει βέβαια, αλλά για να του αλλάξει αυτή τη ζωή. Αυτό είναι το ιδανικό της Ελληνίδας, να παίξει πρωτεύοντα ρόλο στη ζωή ενός άνδρα αλλάζοντας άρδην τις απόψεις και τις συνήθειές του.
Ο Έλληνας όμως είναι από άλλο ευαγγέλιο και σκληρό καρύδι. Μεγαλωμένος μέσα σε κοινωνίες με απόλυτα χαραγμένα όρια τεστοστερόνης και εγωισμού μπορεί να κλαψουρίζει και να το παίζει ευαίσθητος, για να ρίξει μια γυναίκα, όταν την καπαρώσει όμως συνεχίζει να της ψήνει το ψάρι στα χείλη. Ο Έλληνας μάλλον δεν θα αλλάξει ποτέ και η Ελληνίδα θα ξενυχτά με κοκτέιλ στο μπαλκόνι και με όνειρο να είχε γνωρίσει τον Ονούρ, ακόμα και μέσα από μια «μαύρη νύχτα», όπως αυτή που πέρασε μαζί του η Σεχραζάτ…

Ποιος όμως προεξόφλησε τον απόλυτο έρωτα; Κανείς και αυτό ούτε οι Ελληνίδες δεν μπορούν να το δεχτούν, δεν είναι μεγαλωμένες για να παίρνουν ρίσκα, πώς να το κάνουμε…
Γι’ αυτό βολεύονται στον γάμο και της σχέση τους με κάποιον λιγότερο μυστηριώδη τύπο…

Πληροφοριακά ο Ονούρ, κατά κόσμον Χαλήτ Εργκέντς, κατάφερε να τον παρακολουθούν ακόµη και όσες απέφευγαν την τηλεόραση. Πολλές δε απ’ αυτές -ανεξαρτήτως κοινωνικού στάτους και µόρφωσης…
Επίσης, ο Χαλήτ Εργκέντς, κυρίως τηλεοπτικός αλλά και κινηµατογραφικός ηθοποιός, έπαιζε το 2005 στην ταινία «Ο πατέρας και ο γιος µου» (Βabam Ve Οglum), στην οποία η Ευανθία Ρεµπούτσικα είχε γράψει τη µουσική που βραβεύτηκε µε το World Soundtrack Αward.

Ο μύθος δε και οι παραλληλισμοί και τα αποσπάσματα από τις αυθεντικές «1001 Νύχτες» είναι που καθήλωσαν τους Έλληνες, που όπως φαίνεται ακουμπούν ακόμη με το ένα πόδι στην Ανατολή, μπορεί και ολόκληροι τελικά…
Το ίδιο και η μουσική. Μια ρωσική απόδοση των παραμυθιών που περιλαμβάνονται στο έργο «Χίλιες και Μια Νύχτες» αποφάσισε να κάνει ο Ρίμσκι-Κόρσακοφ, στις αρχές του 1888, οπότε και συνέθεσε τη σουίτα «Σεχραζάτ».

Η «Σεχραζάτ» του Κόρσακοφ θεωρείται ως μια μουσική γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Πρόκειται για μια ορχηστρική σουίτα που περιγράφει διάφορες ιστορίες, από τις οποίες ξεχωρίζει αυτή του Σεβάχ του Θαλασσινού και, φυσικά, της Σουλτάνας Σεχραζάτ, η οποία έσωσε τη ζωή της αφηγούμενη χίλιες και μια ιστορίες, σε ισάριθμες νύχτες.

Ας μην παραπονούμαστε λοιπόν για το… επίπεδο του (τηλεοπτικού) λαού μας στην Ελλάδα, την φερέλπιδα νεοευρωπαία κόρη… Αν αυτό του πουλάμε αυτό αγοράζει, ειδικά αν έτσι τον έχουμε μεγαλώσει… Δεν είναι λοιπόν ούτε η χλιδή ούτε η Πόλη… είναι το ρομάντζο και το παραμύθι, αυτό που μας έκλεψαν…

ΥΓ: Η «αδελφοποίηση» με το Αζερμπαϊτζάν δε -η δότρια μυελού στο παιδί της πρωταγωνίστριας είναι από εκεί, μένει δε μαζί τους κι αλληλοαποκαλούνται «αδερφές»- συνιστά για πολλούς ζήτημα πολιτικής τακτικής…

by DarkAngel 

1 σχόλιο:

  1. kala e to <> den sygrinetai me kanena sirial h tainia milame einai kataplhktiko, teleio,.... oso gia tn onur onomati halit ergenc sot sirial einai to prwtupo enos andra mexri sto shmeio pou h sexrazat se ena bolum tou epiti8etai kai ton kathgorei ta spaei ola ma ola sto grafeio tou kai ayto pou knei o onur einai apla na prospa8ei na tn hremehsei pou allos stn 8es tou 8a tn eixe 3ulofortwsei h apla 8a arxize na tn xastoukizei kai na tn vrizei taytoxronws..... an to oneiro ka8e ellhnidas loipon einai na vrei ena andra akrivws san tn onur tte 4axnei MATAIODO3A se axyra.. o halit ergenc anhkei stous spanious andres,,,,!!!! vevea me kapoia mikroelatwmata pou kan dn mporei kns na ta prose3ei h mallon plu dyskola.... oso gia to dn to synistw dioti mporei na xasei tn elegxo kai merta kalaaaaaaaaaa....... otan enas aplwnei xeri se mia gunaika h estw gia asteio meta leei diafora gia sygxwresh alla meta to knei hobby ... dystyxws.... h berguzar korel einai plu tyxerh kai to zeygari na zhsei kai tou eyxomai olo4uxa na eytixhsei mazi me tn mikrouli ali...! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή